ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Η "Πρωτοβουλία για την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ", είναι μια κίνηση που σκοπό έχει την έναρξη διαλόγου στην ελληνική κοινωνία και τις συλλογικότητές της, σχετικά με τα συν και τα πλην της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε.. Σχετικά δηλαδή, με τις θετικές και τις αρνητικές επιπτώσης της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Πολιτικής, στη ζωή και την τσέπη όλων μας.

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

ΠΟΙΟΙ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΗ ΔΕΗ ΣΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ;

Το κοινωνικό αγαθό που παρέχει η ΔΕΗ, μετατρέπεται σιγά – σιγά σε εμπορεύσιμο προϊόν, πλήττοντας οικονομικά τον Έλληνα καταναλωτή. Ζητά λοιπόν η διοίκησή της νέες, σημαντικές αυξήσεις για να καλύψει υποτίθεται τη μείωση κερδών και να αποτραπεί το κλείσιμο του οικονομικού έτους 2007 με ζημιές. Όμως που πήγαν τα 400 εκατομμύρια ευρώ κέρδη της επιχείρησης; Γιατί ξοδεύονται υπέρογκα ποσά σε ημέτερους «συμβούλους»;
Αναφέρονται χαρακτηριστικά:
Πρόσληψη συμβούλου για θέματα διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού, αμειβόμενη με 106.736 ευρώ ετησίως. Άρα δεν υπάρχουν ικανοί στη Δνση Ανθρώπινων Πόρων !
Σύμβουλος για αναβάθμιση πληροφορικών συστημάτων στη ΔΕΗ με αμοιβές 140.000 ευρώ ετησίως. Άρα στερείται η αρμόδια δνση από εργαζόμενους ανάλογων προσόντων;
Πρόσληψη συμβούλου για την «υλοποίηση του προγράμματος μετασχηματισμού της ΔΕΗ», δηλαδή τη διάλυσή της, με αποδοχές 80.000 ευρώ ετησίως
Πρόσληψη συμβούλου για τον τομέα επικοινωνίας με αποδοχές 80.000 ευρώ
Πρόσληψη συμβούλου για νέες δραστηριότητες με αποδοχές 60.000 ευρώ
Συνολικά οι σύμβουλοι και οι διάφοροι που συνεργάζονται με τιμολόγια παροχής υπηρεσιών αμείβονται με το ποσό των 3.370.000 ευρώ (έως τον Οκτώβριο του 2007).
Την ώρα λοιπόν που η ΔΕΗ προγραμματίζει αυξήσεις, ξοδεύει εκατομμύρια που θα μπορούσαν να επενδυθούν για την ανάπτυξη της Επιχείρησης και τη στήριξη του κοινωνικού χαρακτήρα του προϊόντος της.
(τα στοιχεία είναι από το Γραφείο Τύπου της ΕΔΟΠ/ΔΕΗ)

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΑΠΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ:
Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Σύμφωνα με οικονομικές αναλύσεις, τα σχέδια της κυβέρνησης για επίλυση του ασφαλιστικού (αυξήσεις ορίων ηλικίας, περικοπές επιδομάτων κλπ) θα αποδώσουν στο σύστημα ασφάλισης περίπου 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Όλο αυτό το ξήλωμα δικαιωμάτων και η εξίσωση όλων των Ελλήνων προς τα κάτω, γίνεται για να επωφεληθεί το σύστημα μόνο 1 δισ. ευρώ. Λέμε «μόνο» γιατί το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 20% της εισφοροδιαφυγής για την καταπολέμηση της οποίας υποτίθεται οτι προσπαθεί η κυβέρνηση. Λέμε «μόνο» γιατί αυτό το ποσό χαρίστηκε το 2004 από την κυβέρνηση Καραμανλή στην εκκλησία, σε ετήσια βάση, καθώς απάλλαξε την εκκλησία από τη φορολόγηση της κολοσσιαίας περιουσίας της. Η ΓΣΕΕ είχε ζητήσει τότε το ποσό από τη φορολόγηση να διοχετεύεται στα ταμεία αλλά κανένα κόμμα δεν στήριξε αυτή την πρόταση.
Το καλύτερο όμως, δεν το διαβάσατε ακόμα. Το Νοέμβριο του 2007, ψηφίστηκε (ως παράγραφος μέσα σε άσχετο νομοσχέδιο, για να μη γίνει ντόρος) η συγχώνευση του Ταμείου Κληρικών στο Ταμείο Δημοσίων Υπαλλήλων. Όμως, τα αμύθητου ύψους περιουσιακά στοιχεία , από τα οποία το Ταμείο Κληρικών κάλυπτε τις συντάξεις των συνταξιούχων του, δεν πέρασαν στο Ταμείο των Δημοσίων Υπαλλήλων. Δόθηκαν δώρο στις Μητροπόλεις και την Αρχιεπισκοπή. Επιβαρύνθηκε δηλαδή το ήδη ελλειμματικό Ταμείο Δημοσίων Υπαλλήλων με επιπλέον υποχρεώσεις και ελλείμματα, ενώ η πάμπλουτη Εκκλησία, απολαμβάνει την περιουσία της χωρίς πλέον ασφαλιστικά βάρη.
Κατά τα άλλα, το ασφαλιστικό «δεν λύνεται χωρίς θυσίες από τους εργαζόμενους».

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Το ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Το σπορ αυτό είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο και στις ευρωπαϊκές χώρες των ομοϊδεατών του κου Καραμανλή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το τεράστιο σιδηροδρομικό δίκτυο, έχει κατακερματιστεί σε διάφορες ιδιωτικές εταιρείες. Οι σιδηρόδρομοι είναι «φιλέτο» και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου η ιδιωτικοποίηση δίνει και παίρνει. Η ύδρευση και η ηλεκτρική ενέργεια είναι επίσης δραστηριότητα των ιδιωτών. Είχαν απομείνει ελάχιστες αεροπορικές εταιρείες στα χέρια των κρατών της ΕΕ, αλλά τώρα ιδιωτικοποιούνται κι αυτές. Πρόσφατα στην Ιταλία, τα συνδικάτα προέβησαν σε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στη διάλυση και το ξεπούλημα της Αλιτάλια. Ο Μπερλουσκόνι όμως επιμένει. Επιδιώκει συρρίκνωση (σχεδόν στο μισό) της επιχείρησης και πώληση σε ιδιώτες.
Τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων, είναι τρομακτικά. Στη Βρετανία, το θεωρούμενο ως ασφαλέστατο μέσο που λέγεται τραίνο, σήμερα κλονίζει την εμπιστοσύνη των επιβατών. Οι συγκρούσεις μεταξύ συρμών και τα κάθε είδους ατυχήματα είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Στις αερογραμμές, οι καθυστερήσεις, τα μικροατυχήματα και οι βλάβες, είναι πλέον ρουτίνα σε όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, εκατοντάδες εργαζόμενοι (τεχνικοί, συντηρητές, επιστήμονες, ιπτάμενο προσωπικό κλπ) βρέθηκαν στο δρόμο όταν ιδιωτικοποιήθηκαν, συγχωνεύθηκαν ή έκλεισαν στην κρίση της KLM, Swissair, Lufthansa, British Airways και άλλων εταιρειών. Τη θέση τους στην αγορά πήραν εταιρείες χαμηλού κόστους, μεγάλου όμως κινδύνου όπως η Κυπριακή «Ήλιος» (το ατύχημα σε ελληνικό έδαφος οφειλόταν και σε ελλιπή συντήρηση). Ο κατακερματισμός των εταιρειών ύδρευσης και τηλεφωνίας, έχει οδηγήσει σε χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες και κακής ποιότητας προϊόντα.
Ακόμα και υπηρεσίες ελέγχου, όπως π.χ. ο Νηογνώμων, έχουν περάσει σε ιδιώτες με αποτέλεσμα ελλιπή έλεγχο που επιτρέπει ναυτιλιακά ατυχήματα (όπως βλέπουμε συχνά στη Βαλτική, τη Μάγχη και τις Βόρειες θάλασσες). Μεγάλες εταιρείες όπως η Ιταλική αεροπορική βιομηχανία της Piaggio, ξεπουλήθηκαν χωρίς έλεγχο και με αρνητικά για τις τοπικές κοινωνίες αποτελέσματα. Αν μιλήσουμε δε και για τις Ρωσικές εταιρείες που διαδέχθηκαν την Αεροφλότ, λόγω της ανύπαρκτης συντήρησης του στόλου τους, συχνά απασχολούν τα πρωτοσέλιδα με θανατηφόρα ατυχήματα.
Στην Ελλάδα, θυμόμαστε όλοι πως αφού ο Μητσοτάκης ξεπούλησε τη ΝΑΥΣΙ, ο νέος της ιδιοκτήτης αρνήθηκε να εκτελέσει συμβόλαια με το Π.Ν. παρά τις συμφωνίες. Η Ολυμπιακή, χάρη στην πολιτική διάλυσης, χάνει αεροδρόμια στο εξωτερικό, έχει γίνει δυσλειτουργική και οι πελάτες της πάνε στις ιδιωτικές εταιρείες. Η ΔΕΗ πλέον απασχολεί μόνο εργολάβους και το επίπεδο αλλά και η ταχύτητα εξυπηρέτησης, χειροτερεύουν διαρκώς. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο οδηγείται σε συρρίκνωση και ξεπούλημα. Αντίστοιχο ξεπούλημα με της Ιονικής Τράπεζας και της Τράπεζας Εργασίας.
Οι ΔΕΚΟ στη χώρα μας, όντως ήταν σε κακό χάλι. Η λύση όμως δεν είναι η ιδιωτικοποίηση. Η κακώς εννοούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, οφείλεται στον κομματισμό και όχι στον κρατισμό. Η παρέμβαση των κομμάτων εξουσίας στη διαχείριση, την εσωτερική οργάνωση και τις «προτεραιότητες» των ΔΕΚΟ, ήταν οι αιτίες της διάλυσης και τίποτε άλλο. Είναι αυτονόητο ότι μόνο ο κρατικός έλεγχος και η απουσία του κινήτρου του κέρδους, μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες ασφαλείς, φτηνές και ποιοτικές υπηρεσίες.
Τα λιμάνια, η Τηλεφωνία, η Ενέργεια, η Ύδρευση και η Αποχέτευση, οι Μεταφορές (όλων των μέσων) έχουν την ανάγκη κρατικού ελέγχου και παρέμβασης από τα Συνδικάτα και τους φορείς των πολιτών. Η συζήτηση για επανακρατικοποίησή τους λοιπόν, πρέπει να μπει ξανά στην ημερήσια διάταξη.
Σεπτέμβριος 2008 Τ.Π.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ο.Ν.Ε. ΤΩΡΑ



Τον Μάιο του 1999, ο Χανς Όλαφ Χένκελ, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, έδωσε συνέντευξη στη γαλλική Λε Μόντ. Ανάμεσα σε άλλα, είπε πως «κύρια ευεργετική συνέπεια του Ευρώ, είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη. Καμιά Εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα». Η πιο πάνω δήλωση, είναι δείγμα μόνο της αντίληψης που μας επέβαλε το ευρώ. Μπορεί στη χώρα μας με την ασταθή οικονομία και τις συνεχείς υποτιμήσεις, η είσοδος στην Ο.Ν.Ε. να παρουσιάστηκε ως σωτήρια, μπορούμε όμως τώρα που πέρασαν τα χρόνια να δούμε τα «ευεργετικά αποτελέσματα». Οι εξαγωγές της χώρας δεν αυξήθηκαν, ούτε βελτιώθηκε το εμπορικό ισοζύγιο. Οι μισθοί και οι συντάξεις καθηλώθηκαν τύποις – μειώθηκαν κατ’ουσία. Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παίρνει διαρκώς την κατιούσα. Ο πληθωρισμός, δεν έδειξε να φοβάται το νέο νόμισμα. Η κερδοσκοπία έγινε ο κανόνας στις εμπορικές συναλλαγές και στην παροχή υπηρεσιών (το μεγάλο πανηγύρι βέβαια το ζήσαμε όλοι την εποχή της μετάβασης στο νέο νόμισμα). Όσο για τους οικονομικούς δείκτες, τείνουν μα μας ξεπεράσουν και οι νέες χώρες της Ένωσης, αυτές δηλαδή της Ανατολικής Ευρώπης.
Όταν λέμε έξω από την ΟΝΕ, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε πως η κεντρική οικονομική πολιτική της ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τον μέσο πολίτη της Ελλάδας αλλά και των άλλων χωρών. Όχι οτι εμπιστευόμαστε μια «εθνική» οικονομική πολιτική στα χέρια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το ότι όμως θα τους στερήσουμε την κάλυψη από το ότι τα οικονομικά μέτρα «τα επιβάλει η ΕΕ», θα μας επιτρέψει να δώσουμε τη μάχη μας για άλλης μορφής οικονομία, κάτω από άλλες πολιτικές συνθήκες.
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς ευρώ. Ειδικά μάλιστα όταν το ενιαίο νόμισμα συνδέεται με κεντρικές πολιτικές και οικονομικές επιλογές.
Σίγουρα όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε με πενιχρούς μισθούς, ακρίβεια, διαρκή λιτότητα και άδικους φόρους.

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008